Potrzebujesz klientów, aby zarejestrowali się na serwerze jako abonenci multiemisji. W idealnym przypadku aplikacja kliencka rejestruje się jako abonent ruchu multiemisji. Serwer będzie o tym wiedział, będzie drukował ruch sieciowy tylko do tych komputerów, które się zarejestrowały.
Aby multicast leciał tylko do tych portów, do których jest przeznaczony, musimy włączyć na przełącznikach funkcję IGMP Snoping, która rozróżnia, kto w ogóle potrzebuje ruchu multicast. W ten sposób przełącznik staje się mądrzejszy i gdy pojawia się ruch multiemisji, zaczyna „myśleć”, w jakie potrzeby powinien go skierować.
Musimy włączyć na routerach jeden z protokołów routingu, który służy do tego, aby routery wiedziały, jak propagować multiemisję w infrastrukturze IT naszej firmy. Najczęściej stosowany jest tutaj PIM (Protocol Independent Multicast), który porządkuje, jak i w jakim kierunku multicast powinien rozprzestrzeniać się po całej firmie. Korzystając z tych logów, poznamy strukturę abonentów multicast.
IGMP (Internet Group Management Protocol) to protokół, który umożliwia wszystkim zainteresowanym stronom multiemisji zarejestrowanie się i określenie dokładnie tego, co chcą otrzymywać. Możemy myśleć o IGMP jako o „subskrypcji” części ruchu multiemisji.
Marián Knězek