Szybki Internet, czyli o czym wykładałem na międzynarodowej konferencji naukowej w Krakowie
„Bądźmy fair!”
Ludzie lubią upraszczać rzeczy. Ile razy w życiu słyszeliście „ten człowiek jest zły” i „ten jest dobry”? Czy możemy w ten sposób charakteryzować człowieka? Uważam, że nie. Ludzi można oceniać na podstawie poszczególnych czynów, które wykonują. Skłonności do bagatelizowania prowadzą do rasizmu – przecież nie można oceniać ludzi na podstawie koloru skóry, wagi czy wzrostu. Może teraz powiesz „No dobrze, to prawda. Ale czy ma to w ogóle coś wspólnego z sieciami komputerowymi?”
„W sieciach nie liczy się, co powiedział, ale kto to powiedział”
Rozważmy, że wybieramy najlepszą drogę w środowisku wielu protokołów routingu. Zasadniczo każdy router wybiera autonomicznie najlepszą drogę do każdej destynacji.
Każda droga pragnie być w tabeli routingu. Która dostanie pierwszeństwo? Router najpierw wybierze tę, która ma najdłuższy prefiks (najdokładniej określa sieć docelową), następnie tę, która ma najniższą odległość administracyjną, a potem według obliczenia metryki odpowiedniego protokołu routingu.
Nieuczciwość całego tego systemu tkwi w administracyjnej odległości. Jest to stała, która automatycznie faworyzuje jeden protokół routingu przed innym. Bez względu na to, co dany protokół mówi! Tak więc w sieciach istnieje rasizm. „Nie będziemy go słuchać, bo jest czarny. A co z tym, że chce nam pomóc? Będziemy słuchać białego, niezależnie od tego, co mówi biały”. To przecież nie jest fair!
„Nauczmy się łączyć metryki protokołów routingu!”
Moje rozwiązanie problemu – metodę DAM, algorytm BMCA i implementację rozwiązania zaprezentowałem przed około 300 międzynarodowymi naukowcami na międzynarodowej konferencji naukowej w Krakowie. Zostało to opublikowane w materiałach konferencyjnych. Aktywnie podejmuję wysiłki na polu naukowym, aby zmienić tę niesprawiedliwość.
Marián Knězek